Varsel om stenging

Vel, no har det ikkje skjedd mykje her på ein del tid, og dermed legges bloggen inntil videre ned. Så, kanskje ein dag, står den opp igjenn...

Kvit som snø

Snø, kva er det med snø? Snøen kjem sjeldant her på vestlandet i våre klimakrisetider, men i dag kom den, og plutselig kom julestemningen også, i november!? Viste du forresten at Jesus sin hårfarge er kvit som snø? Det står i Johannes åpenbaring. Johannes sat på øya Patmos då han fekk åpenbaringen. Han fekk sjå like til himmelen der det stod skarer av kvitkledde folk som priste Gud og sang:

"Seieren kommer fra vår Gud,

han som sitter på tronen, og fra Lammet."

Johannes får vite at desse har vaska sine kapper og gjort det kvite i lammets blod. Så merkelig, eller kva? Kan ein verkeleg vaske ei kappe i raudt blod, slik at den blir kvit? Kvit er fargen på reinhet, uskuld. Mennesket kan ikkje oppnå denne kvitfargen sjølv, difor har Jesus, lammet, ofra seg for oss, slik at me skal få vaska oss reine i hans blod. Akkurat som Israelsfolket vart redda frå dødsengelens vrede den natta i Egypt fordi dei strauk lammeblod på dørkarmane, skal også me få bli redda frå daudens makt ved Lammets blod. Lammet er uskuldig, men vart dømt alikevell, kun for oss! Dei som står for trona hjå Gud og lovsyng han har tvetta(vaska) sine skjortler i lammets blod. Har du det?

Ja, gjev me med Guds kvite hær

av all vår hug og hått

syng songen ny for Herren kjær

for Jesus,Jesus allheims drott!

NoS 202 v. 4

Motvind

Mykje har skjedd sidan sist innlegg, mykje for mykje. Livet til oss menneske på jorda er ikkje ulikt livet til vareheisen på IKEA, det går både opp og ned. Nokre gongar i livet opplever ein motgang, trasige ting som hender. Trua vert lett sett på prøve då, kvifor hender dette meg!? Om Gud er god, burde han ikkje då sørja for at me hadde det godt heile tida? Dette er spørsmål menneske har stilt seg sidan tidenes morgon. Det er lett å tru når alt går bra, når livet er på topp, då plar det ikkje vera noko stort problem med å halda på gudstrua, alt me kan gjera er å takka. Så kjem dei mørke dagane. Alt er vanskelig. Kvar er Gud då, kjære ven?
I Bibelen møter me ein velståande og gudfryktig mann ved navn Job. Han gjorde vel i livet sitt og vart lønna for det. satan meinte Job berre trudde på Gud pga. fordelane han fekk av det. Då gjorde Gud noko uvanleg. Han lot Anklagaren(satan) prøva trua til Job, på det vilkår at han sparte Job sitt liv. Job mister alt, og får byller på kroppen, venane anklager han for å ha synda sidan han fortjener å lida slik. Men Job seier imot dette. Det heile ender med at Gud gjev seg til kjenne, snakkar til venane, men også Job. Kvifor? Fordi Job sitt syn på Gud var mykje mindre enn det burde. Kanskje har me noko å læra av Job. Jobs bok svarar ikkje direkte på kvifor menneske må lida og ha det vanskelig. Lidelsen kjem heller ikkje frå Gud, men Gud er så stor at han kan bruka lidelsen til noko godt. Når me møter motgong så kan det sjå svart ut mange stunder, og der og då er ting verkeleg vanskelig, ja det kan tilogmed ver vanskelig å tru på vår gode Gud. Men Gud er der verkeleg, trass i tvilen, han støter oss ikkje bort. Han snur heller motgangen og lidelsen til noko som kan gagna oss, på eit eller anna vis. Han gjev oss livserfaring.

Men uansett kor mykje mørke og liding som møter oss i livet so burde me hugsa på det mørket som la seg over Jerusalem ein fredagsettermiddag for 2000 år sidan. Der hang ein mann som var forlatt av alle, tilogmed far sin. Uskuldig var han, men lidelsen var større enn noko eit menneske før eller etter han har gått igjennom. Lidelsen gjorde han for å sletta ut den største forskjellen på Han og oss; synda. Han bar alle mennesker sin elendighet og synd til det korset, for oss, for deg, for meg, for alle. Amen.


Jesus, det eneste,
helligste, reneste
navn som på menneskelepper er lagt!
Fylde av herlighet,f
ylde av kjærlighet,
fylde av nåde og sannhet og makt!

Motganger møter meg -
aldri du støter meg
bort fra din hellige, mektige favn.
Mennesker glemmer meg,
Herre, du gjemmer meg
fast ved ditt hjerte og nevner mitt navn.

Herre, du høre meg,
Herre, du føre meg
hvordan og hvorhen det tjener meg best!
Gi meg å bøye meg,
lær meg å føye meg
etter din vilje mens her jeg er gjest!

Du er den eneste,
helligste, reneste,
gi meg ditt rene og hellige sinn!
Frels meg av snarene,
fri meg fra farene,
ta meg til sist i din herlighet inn!

NoS 423

Das deutche Examen ist fahre nach Westen

Tysk eksamenen går rett vest tyder det. Den snøggtenkjande lesar skjønar då at eg har vunne i lotteriet, sjølve jumboprisen, nelmeg å koma opp i tysk skriftleg eksamen. Det går nok rett vest, men det er jo ei trøst i at vår gode kyrkje og lærefader Martin ofte skreiv på dette varke språket.

Blant anna oversatte han NT frå gresk til "folkelig" tysk. 

"Ihr seid das Salz der Erde" Matthäus 5,13a. 

På grunnspråket blir det "De er saltet på jorda!"videre står det: "Men om saltet misser si kraft, kva skal det då saltast med? Det duger ikkje lenger til noko, utan å verta kasta ut og trakka ned av menneska."

Javell, kven er saltet? Verset er henta frå Bergpreika og blir tala nett etter at Jesus prisar dei salige. Dei salige er oss kristne. Ut frå salighetsprisingane ser me at det ikkje alltid skal vera lett å leva som kristen. "Salige er de når dei spottar og forfylgjer dykk, og lyg allslags vondt på dykk for mi skuld." Forfølgjing er ikkje noko me merkar på kroppen her i Noreg, i forhold til andre stader. Me har ikkje ein stat som jaktar på kristne og set dei i fengsel.. (enn so lenge.)

Her i Noreg har me derimot ein annan stor fiende, og det er lunkenhet. rett og slett. Spørsmålet er, kva vil det seia å vera ein kristen? Undersøkjingar viser at uliknaden mellom kristne og ikkje-kristne kviskrast bort. Mange jublar, også kristne, over slik statistikk. Eg skjemst. Meir og meir ser eg menneske som bekjennar seg kristne når dei er samla i kristne samanhengar, men som absolutt ikkje skal visa at dei er kristne ute blant folk og hedningar.

Skremmande! Kva seier Jesus? jo, "De er verdas salt!" og "De er verdas ljos!" Lyset skil seg ut frå mørket, saltet med kraft skal bevara. Slik skal ein kristen vera.  Ei kristen er annerledes, ikkje av verda men i verda til å gjera gode gjerninga. 

Husk no endeleg det!

529

1. Kvardagskristen vil eg vera, Syn for segn det

krev Guds ord. Samkiang mellom liV og læra,

Det er himmelsong på jord. Som den djupe fj ord kan greia

Spegla himlen høg og blå, Skal ein kvardagskristen spreia

Festglans kring det kvardagsgrå.

2. Kvardagskristen, døypt til yrke, Fødd til kjærleik,

skapt av Gud, Vigsiar heim og hall til kyrkje, Kjøkenkrå

og handelsbu. Mynt og vara får Guds stempel, Fals og fusk

på døri må. Altarijoset i Guds tempel Festglans gjev det

kvardagsgrå.

3. Sjå, der kjem ein sjuk og fattig, Der kjem ein som

spør om råd, Der ein sviken, der ein hatig, - Her er nok for

offerdåd! Lokka smilen gjennom tåra, Så me himmelsk

glans får sjå! Trengsla kring oss får forklåra Festglans i det

kvardagsgrå.

4. Kvardag~knsten vil eg vera, Syn for segn det krev

Guds ord. Samklang mellom liv og læra, Det er himmel-

song på jord. Og når så min kvardagsbunad Skal for himlen

skiftast om, Strålar bjart kring livsens kruna Festglans i

Guds herlegdom.

Påskemorgen slukker sorgen!

1. Deg være ære, Herre over dødens makt! Evig
skaI døden være Kristus underlagt. Lyset fyller
haven, Se, en engel kom, Åpnet den stengte graven, Jesu
grav er tom!
Kor: Deg være ære, Herre over dødens makt, Evig skal
døden være Kristus underlagt.
2. Se, Herren lever! Salig morgenstund! Mørkets makter
bever. Trygg er troens grunn. Jubelropet runger: Frelseren
er her! Pris ham, alle tunger; Kristus Herre er!
3. Frykt ikke mere! Evig er han med. Troens øye ser det:
Han gir liv og fred. Kristi navn er ære, Seier er hans vei.
Evig skal han regjere, Aldri frykter jeg.

Langfredag

"Det er fullført!"

Skjærtorsdag

22 Mens de holdt måltid, tok han et brød, takket, brøt det, gav dem og sa: «Ta dette! Dette er mitt legeme.» 23 Og han tok en kalk, takket, gav dem, og de drakk alle av den. 24 Og han sa: «Dette er mitt blod, paktens blod, som utøses for mange. 25 Sannelig, jeg sier dere: Aldri mer skal jeg drikke av vintreets frukt før den dag jeg drikker den ny i Guds rike.» Markus 14.22-25